2 weken geleden racete ze nog door de tuin.
Het gaat helemaal niet goed met Leni. Sinds 11 januari krijgt ze op regelmatige basis epilepsieaanvallen. Het begon met enkele kleintjes (hoofdschudden en speekselen) waarvan ze telkens na enkele seconden niets vermoedend terug rondhuppelde. Voor de zekerheid hebben we toen toch laten bloedtrekken. In de bloeduitslag was niks abnormaals te zien, alle waarden waren goed. Waar kwam dit toch zo ineens vandaan?
Daar bleef het niet bij, 23 januari kreeg ze een aanval van een 5tal minuten, er kwam maar geen einde aan. Het was verschrikkelijk en je voelt je zo machteloos. Het enige wat je kan doen is toekijken, steun bieden en hopen dat het snel overgaat. Het is hartverscheurend om te zien. Sinds die aanval liep ze ook niet meer stabiel. Achterpoten schuiven voor minste weg, ze zakte door haar poten en als ze liep waggelde ze van links naar rechts.
Dit kon zo niet meer verder. Samen met mijn dierenarts Shana hebben we toen besloten om een hersenscan te laten maken. Omdat niet elke praktijk deze apparatuur ben ik hiervoor langs geweest bij dierenkliniek AniCura in Herckenrode.
Eerst langs de neurologe voor enkele testen. Neurologisch en orthopedisch onderzoek waren helemaal in orde. Dan maar onder de scanner en een ruggenmergpunctie. Ik had schrik voor de verdoving maar net zoals de testen was dit allemaal goed en vlot verlopen. Wat was ik blij dat ik ze na enkele uurtjes terug mee naar huis mocht nemen. Na het weekend zou ze mij opbellen voor de uitslag.
Dinsdag morgen kreeg ik telefoon van de neurologe uit de dierenkliniek, ze had geen goed nieuws voor mij. Leni had 2 donkeren plekken aan de rechter kant van haar hersenen vermoedelijk een Meningeoom en nog enkele kleine dingen. Dit verklaarde natuurlijk alles.
Meningeoom is een tumor die zich op het hersenvlies bevindt. De verschijnselen nemen toe naarmate de grootte en zijn afhankelijk van de plaats waar de tumor zich ontwikkeld en de mate van druk die de tumor uitoefent op het zenuwstelsel. Door de druk kunnen zenuwen beschadigd raken en zal uitval van de zenuwen optreden.
Omdat ze gisteren nog 2 aanvallen had gekregen zijn we ’s avonds direct gestart met de anti-epileptica. Het is even zoeken naar de juiste dosis maar als dit aanslaat dan krijgen we ze hopelijk zo goed als aanvalvrij.
Epilepsie is perfect te behandelen maar het meningeoom niet.
Het grote probleem is de druk op de kleine hersenen door de tumor, dit veroorzaakt blijkbaar ook het dronkenmansgangetje, wiebelend hoofd, ... dat ze heeft. Helemaal niet leuk om te zien. Hiervoor krijgt ze sinds deze morgen een kuur met cortisone. We hopen dat die de zwelling rondom de meningeoomen doet afnemen, waardoor de druk hopelijk minder wordt op de kleine hersenen en ze hierdoor terug beter en soepeler kan bewegen al is het waarschijnlijk maar voor een tijdje. Dit is nog even afwachten maar een beetje meer tijd zou heel fijn zijn.
Ik wil dat ze nog volop geniet. Niks moet en alles mag. Ze heeft jaren alles voor mij gedaan en nu is het aan mij om haar te helpen waar ik kan. Als ze iets uit haar eigen doet (wat ze waarschijnlijk toch doet) mag dat zeker en vast want dat is haar lange leven maar ik ga ze niks meer vragen. Gewoon genieten samen en veel knuffelen.
We gaan dus een heel onzekere en moeilijke tijd tegemoet. Je weet dat je ooit afscheid zal moeten nemen, maar ik had niet verwacht dat het zo snel zou gaan.