De meeste kennen mij als iemand die altijd lacht, vrolijk en optimistisch is en niet opgeeft. Je vraagt me hoe het gaat: Ik glimlach en verzeker jou dat alles prima is. Maar iemand die mij heel goed kent weet dat dit diep van binnen niet altijd zo is.
Waarom ik dan niet altijd vertel hoe het echt gaat: Sommige dingen zitten gewoon heel diep en zijn heel confronterend. Het is nu eenmaal gemakkelijker om me te verschuilen achter die lach en zo positief te blijven, dan er continu aan herinnerd worden en omringt te worden door mensen die medelijden met je hebben.

Het was zover, na hard trainen mochten we deelnemen aan het Nederlands kampioenschap van de nqha in Grathem.

We hadden de laatste tijd heel hard getraind bij Saskia. Nacho moest leren meer aan te drijven vanuit de achterhand i.p.v. de voorhand en ik moest dit ook leren voelen. Uren, dagen, weken, … zijn we hier meer bezig geweest maar al het trainen werpt zijn vruchten af. Je voelt hem echt duwen vanuit de achterhand nu. Zalig gevoel, die power vanuit de achterhand.